Nostalgía...

 

Einu sinni endur fyrir löngu, þegar ég var u.þ.b. 15 ára, fékk ég kort frá vinkonu minni. Það blasti við mér í bréfakörfunni í anddyri sameignarinnar og ég þekkti strax skriftina hjá sálufélaga mínum og fóstsystur sem var stödd hinumegin við Atlantshafið í hinni stóru Ameríku og var búin að vera í burtu frá mér í hálft ár! Ég var eins og vængbrotinn fugl án hennar, því við vorum ALLTAF saman og höfðum verið það frá fyrstu kynnum, þá sjö ára. Ég las því kortið strax og með áfergju:

 

 

En það var sama hvað ég las það oft, ég náði ekki brandaranum!. Hvers vegna var þetta kort svona óskaplega fyndið? Meira að segja svo fyndið að hún bara "hló og hló" og minntist á neftitringinn fræga?

"Það eina sem ég man vel...." Nei, þetta var nú ekkert fyndið, meira bara söknuður...

"HLÁTUR-(nose vibration)"  Jú, neftitringurinn á mér þegar ég hló mínum hljóðlausa hlátri var nú svolítið fyndinn, en ekki SVONA fyndinn...

Mér var bara alveg ómögulegt að skilja þetta! Ég sá ekkert beint FYNDIÐ við þetta kort... Svo snéri ég því við (loksins!!) og hélt ég myndi pissa í mig af hlátri!

 

 

Athugasemdir

[Steingrímur Helgason, 5.4.2008 kl. 21:33]

hehe,,

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 6.4.2008 kl. 16:20]

Á sænsku myndi maður skrifa *asg*

Takk hjartanlega fyrir athugasemdina sem þú skrifaðir við færsluna mína.
Bið að heilsa kútunum (Róberti meðtöldum)

[Ólafur fannberg, 7.4.2008 kl. 13:54]

heheh